အနာဂတ်ဆီကို ဆက်လက်ဦးတည်

ပထမဆုံးအချက်ကတော့  ကျွန်မတို့ကြားမှာ လိပ်ခဲတည်းလည်းဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပြဋ္ဌာန်းခွင့်နဲ့ ခွဲမထွက်ရေးကိစ္စပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီကနေ့ကျွန်မတို့ ပြည်ထောင်စုရဲ့ ပကတိတည်ရှိမှုကို လက်ခံထားရင် ခွဲမထွက်ရေးက ပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး။ တိုင်းရင်းသားတွေ အစဉ်တစိုက်တောင်းဆိုခဲ့ကြတဲ့ ဒီမိုကရေစီနဲ့ ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုကို ဦးတည်ပြီး ခိုင်ခိုင်မာမာအကောင်အထည်ဖော်သွားမယ် ဆိုတာကိုလည်း ကျွန်မတို့အနေနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်ပြောခဲ့ပြီးဖြစ်ပါတယ်။ ပြည်ထောင်စုငြိမ်းချမ်းရေး ညီလာခံ – (၂၁) ရာစုပင်လုံ ဒုတိယအစည်းအဝေးမှာ ခွဲမထွက်ရေးဆိုတဲ့အချက်နဲ့ တိုက်ရိုက်ဆက်စပ်နေတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပြဋ္ဌာန်းခွင့်၊ ပြည်နယ်တွေရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အခြေခံဥပဒေရေးဆွဲရေး စတဲ့ကိစ္စရပ်တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သဘောတူညီချက်တွေ ရရှိထားပြီးမှ ချန်လှပ်ခဲ့ရတာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီနေရာမှာ ခွဲမထွက်ရေးက အရေးကြီးသလို ခွဲမထွက်ချင်တဲ့၊ ခွဲထွက်စရာမလိုတဲ့ ပြည်ထောင်စုကြီးဖြစ်လာအောင် အားလုံးလက်တွဲပူးပေါင်းပြီး အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ကလည်း အင်မတန်အရေးကြီးတယ်ဆိုတာကို ပြောချင်ပါတယ်။ စိုးရိမ်မှုတွေဖြစ်တည်လာစေခဲ့တဲ့ သမိုင်းကြောင်း အဖြစ်အပျက်တွေကို ကျွန်မတို့ အသိအမှတ်ပြုဖို့လိုပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအတိတ်သမိုင်းကနေ ရုန်းထပြီးအားလုံးအတွက် ပိုမိုကောင်းမွန်တဲ့ အနာဂတ်ဆီကို ဆက်လက်ဦးတည်လျှောက်လှမ်းကြဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ စိုးရိမ်မှုကိုယ်စီရှိနေတဲ့ သမိုင်းနှစ်ဖက်ကို ဟန်ချက်ညီမျှအောင် ကျွန်မတို့ ကြိုးစားရာမှာ လက်ရှိနှစ်ဆယ့်တစ်ရာစု အခြေအနေကို လက်တွေ့ကျကျ ရှုမြင်ကြဖို့၊ အနာဂတ်ကိုမျက်နှာမူကြဖို့၊ နိုင်ငံတကာပထဝီနိုင်ငံရေးအပြင် ပြည်နယ်အလိုက် ပထဝီနိုင်ငံရေးကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားကြဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီသဘောတရားအရ နိုင်ငံတော်အချုပ်အခြာအာဏာရဲ့ မူလပိုင်ရှင်ဟာ ကျွန်မတို့ ပြည်သူတွေဖြစ်တာနဲ့အညီ ဒီမိုကရေစီနဲ့ ဖက်ဒရယ်အခွင့်အရေးတွေကို လက်တွေ့အကောင်အထည်ဖော် ကျင့်သုံးကြရမှာက ကျွန်မတို့ရဲ့ တိုင်းရင်းသားပြည်သူတွေဖြစ် တယ်ဆိုတာကိုလည်း သတိပြုကြဖို့ လိုပါတယ်။

ဒီအချက်အနေနဲ့ ကျွန်မတို့အားလုံးလိုချင်နေတဲ့ ပြည်ထောင်စုပုံဖော်နိုင်ဖို့ နိုင်ငံရေးသဘောတူညီချက်တွေကို ဘယ်လိုရယူကြမလဲ ဆိုတာပါပဲ။အားလုံးမှာတော့ စိတ်ကူးထဲက စံပြုပြည်ထောင်စု နိုင်ငံတော်ပုံစံမျိုးတွေရှိနေတတ်ကြပါတယ်။ ဘက်ပေါင်းစုံပြီးပြည့်စုံတဲ့၊ စနစ်ကောင်း၊ မူဝါဒကောင်းတွေပေါင်းစုထားတဲ့ စိတ်ကူးစံထဲက ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုပုံစံတွေ အစုအဖွဲ့အားလုံးက စဉ်းစား ထားကြမှာပါ။ ကျွန်မတို့ ဖက်ဒရယ်အိပ်မက်ကို ဘယ်လို အကောင်အထည်ဖော်ကြမှာလဲဆိုတာကို လက်တွေ့ကျကျ စဉ်းစားဖို့လိုပါတယ်။ စိတ်ကူးစံပြု ဖက်ဒရယ်အိပ်မက်က တစ်ဖက်မှာရှိနေပြီး ဒီကနေ့ ၂၀၀၈ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေရဲ့ အရှိတရားကလည်း တစ်ဖက်မှာရှိနေပါတယ်။ ဒီနှစ်ခုအကြားမှာ လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခဖြစ်ပွားစေခဲ့တဲ့ အကြောင်းရင်းခံတွေကို တစ်ခုချင်းဆွေးနွေးညှိနှိုင်းပြီး တစ်ဆင့်ချင်း ရှေ့ဆက်လျှောက်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဖြစ်နိုင်ခြေလည်းရှိတယ်။ လက်တွေ့လည်းကျတယ်။ အကောင် အထည်ဖော် ကျင့်သုံးဖို့လည်း အဆင်ပြေနိုင်မယ့် အခြေအနေတစ်ရပ်ကို ကျွန်မတို့ရောက်ရှိနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့အားလုံးရဲ့ ဒီမိုကရေစီဖက်ဒရယ် ပြည်ထောင်စုခရီးမှာတိုးတက်မှုမှတ်တိုင်တွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု စိုက်ထူနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာကျွန်မတို့ ပြောပြောနေတဲ့ဖြစ်နိုင်ခြေ၊ လက်တွေ့ကျမှုနဲ့ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ရှေ့ဆက်နိုင်ရေးပဲဖြစ်ပါတယ်။